Kurkuma, De zon en Ik
In dit alternatieve fotoproject heb ik kritisch gekeken naar mijn rol als fotograaf en hoe ik het maken van beelden benader. Traditioneel gezien werkt een fotograaf met duidelijk afgebakende kaders, zoals het beeldframe, het fotopapier en de lijst. Alles draait om keuzes. Wat sluit ik buiten? Wat beschouw ik als ‘niet mooi genoeg’? Het beeld wordt zorgvuldig gecreëerd en vaak nabewerkt om zogenoemde ‘imperfecties’ weg te halen. De fotograaf houdt de controle in handen en bepaalt hoe het onderwerp wordt gepresenteerd—zonder dat het onderwerp zelf ‘inspraak’ heeft.
Deze benadering weerspiegelt hoe we omgaan met de natuur en ook met medemensen. We beheersen, controleren en nemen beslissingen namens anderen, terwijl we vergeten dat wij niet de enige zijn met een stem. Maar wat als we de controle wat meer los durven laten? Wat als we onze onderwerpen de ruimte geven om zichzelf uit te drukken? Wat als we de natuur niet langer proberen ‘vast te leggen’, maar haar zelf mee laten spreken?
In mijn project kurkuma, de zon en ik zoek ik naar manieren om mijzelf als fotograaf te herpositioneren en mijn drang naar controle over het eindbeeld los te laten. Geen traditionele camera en digitale bewerkingsprogramma’s, maar de essentie van fotografie: lichtgevoelig papier en beeld laten onstaan door middel van licht en natuurlijke materialen. In dit proces deel ik het auteurschap met elementen zoals kurkuma, thee, koffie, planten en andere kruiden. Zij worden actieve deelnemers in het creëren van (fotografische) beelden.
Het proces begint met water en soda als bemiddelaar. Ik dompel het lichtgevoelige papier onder in water en laat vervolgens de natuurlijke elementen vrij op het papier reageren en samenkomen. Daarna belicht ik het papier met UV-licht, (dit kan met de zon of een lamp) en experimenteer ik met belichtingstijden variërend van 5 tot 30 minuten. De interactie tussen deze elementen—het onvoorspelbare en ongecontroleerde—bepaalt het uiteindelijke beeld. Het resultaat is een gezamenlijke creatie waarin natuurlijke elementen in samenwerking met mij tot expressie komen.
Met deze samenwerking hoop ik mensen te inspireren om natuur niet langer als een object te zien, alsof het van buitenaf gefotografeerd zou kunnen worden, maar als een gelijkwaardige partner. Wij zijn geen op zichzelf staande entiteiten, maar fundamenteel verbonden met elkaar en al het andere levende.
Deze benadering weerspiegelt hoe we omgaan met de natuur en ook met medemensen. We beheersen, controleren en nemen beslissingen namens anderen, terwijl we vergeten dat wij niet de enige zijn met een stem. Maar wat als we de controle wat meer los durven laten? Wat als we onze onderwerpen de ruimte geven om zichzelf uit te drukken? Wat als we de natuur niet langer proberen ‘vast te leggen’, maar haar zelf mee laten spreken?
In mijn project kurkuma, de zon en ik zoek ik naar manieren om mijzelf als fotograaf te herpositioneren en mijn drang naar controle over het eindbeeld los te laten. Geen traditionele camera en digitale bewerkingsprogramma’s, maar de essentie van fotografie: lichtgevoelig papier en beeld laten onstaan door middel van licht en natuurlijke materialen. In dit proces deel ik het auteurschap met elementen zoals kurkuma, thee, koffie, planten en andere kruiden. Zij worden actieve deelnemers in het creëren van (fotografische) beelden.
Het proces begint met water en soda als bemiddelaar. Ik dompel het lichtgevoelige papier onder in water en laat vervolgens de natuurlijke elementen vrij op het papier reageren en samenkomen. Daarna belicht ik het papier met UV-licht, (dit kan met de zon of een lamp) en experimenteer ik met belichtingstijden variërend van 5 tot 30 minuten. De interactie tussen deze elementen—het onvoorspelbare en ongecontroleerde—bepaalt het uiteindelijke beeld. Het resultaat is een gezamenlijke creatie waarin natuurlijke elementen in samenwerking met mij tot expressie komen.
Met deze samenwerking hoop ik mensen te inspireren om natuur niet langer als een object te zien, alsof het van buitenaf gefotografeerd zou kunnen worden, maar als een gelijkwaardige partner. Wij zijn geen op zichzelf staande entiteiten, maar fundamenteel verbonden met elkaar en al het andere levende.








Process


