In onze westerse cultuur wordt natuur vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Door de voortdurende uitbuiting van de aarde nemen de gevolgen van klimaatverandering toe, terwijl we vergeten dat natuur een kwetsbare entiteit is waarmee we intrinsiek verbonden zijn. We moeten stoppen met het zien van natuur als iets dat buiten onszelf staat; wij zíjn natuur. Het is urgenter dan ooit om onze relatie met onze leefomgeving opnieuw te definiëren.

Om deze verandering teweeg te brengen, geloof ik dat we onze omgeving opnieuw moeten leren observeren. Dit vereist een open, onbevangen houding, zoals die van een kind dat voor het eerst kennis maakt met de wereld. Door ons open te stellen voor deze houding, kunnen we als volwassenen opnieuw leren natuur te zien als iets wat leeft, een kwetsbaar onderdeel van ons bestaan dat gekoesterd en beschermd moet worden. Met die open blik ben ik ook gaan fotograferen, wat heeft geleid tot bijzondere ontmoetingen met flora, fauna, bezoekers en medewerkers van Natuurstad.

Ik nodig jullie uit om verwondering te omarmen om op deze manier onze relatie met natuur te herbeleven. Alleen door te erkennen dat wij een verbonden geheel zijn, kunnen we een toekomst waarborgen waarin mens en natuur in harmonie samenleven.